سُبُل هدایت

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
بسم الله الرحمن الرحیم

امروز : جمعه
سفره دار: حجة ابن الحسن العسکری، ولی عصر امام زمان سلام الله علیهما

* در محضر میزبان:

امام زمان سلام الله علیه:
«اعزّهم الله بطاعته؛ خداوند عزت طاعت خود را به دوستان ما مرحمت کند.»(1)

-- عاشورا یک «ایست» بزرگ! --

به جز از علی که آرد پسری ابوالعجایب که علم کند به عالم شهدای کربلا را

پس از رحلت پیامبر صلوات الله علیه و آله و سلم جامعه اسلامی دچار نوعی وارونگی ارزش‌ها شده بود. این وارونگی فرهنگی در زمینه‌های سیاسی‌، اعتقادی و اجتماعی‌، ساختار حکومتی را کاملاً تغییر داده بود. رویکرد دولت مردان به تجمل گرایی و ایجاد شکاف طبقاتی میان کارگزاران جامعه اسلامی و عامه مردم‌، از شاخصه‌های فرهنگی این عرصه بود و از زمانی‌که معاویه با توجیه نزدیک بودن شام به امپراتوری روم و ضرورت نشان دادن هیبت اسلامی در مقابل حکومت‌های دیگر، به ساختن کاخ و گسترش دفتر دیوان سالاری مبادرت ورزید، نوعی نگرش دنیاطلبانه در میان دولت مردان پیدا شد و شکاف طبقاتی خود را پدیدار کرد. در این میان‌، امام حسین سلام الله علیه می‌دانست که جامعه به مرزی رسیده است که تسامح و تساهل در پیشگاه خداوند، خیانت به تمام کسانی است که برای برپایی ارزش‌های تمدن اسلامی‌، جان خود را فدا کرده بودند. از این رو حضرت پیش از خروج ازمدینه‌، خط مشی حرکت اصلاح گرایانه خود را چنین تبیین می‌کند:

«من از روی خودخواهی‌، خوش‌گذرانی‌، فساد و ستمگری قیام نکرده‌ام‌، بلکه برای اصلاح امت جدم خروج کرده‌ام‌.»

در تاریخ بشر، هیچ گاه فاجعه‌ای به ‌این عظمت رخ نداده بود، که کسی مانند یزید پسر معاویه‌، در جای کسی مانند پیامبر آخرالزمان و آورنده قرآن‌، حضرت محمد بن‌عبدالله صلی الله علیه و آله و سلم بنشیند، و به نام خلیفه و جانشین پیامبر خدا و نماینده «نظام قرآنی‌» و مجری قرآن بر مردم حکم راند، و سرنوشت اسلام و مسلمانان را تعیین کند، موجودی پست و بی مقدار، در جای بزرگ‌ترین انسان کامل سده‌ها و اعصار، اسیری در دست‌شیطان‌، در جای تلاوتگر آیات قرآن و فریادگر توحید و عدل و احسان‌، نقطه سیاهی‌ سراسر پستی و تباهی‌، در جای خورشید فروغ گستر آفاق تعالی و آگاهی‌، خمیره‌ای از ضلال جاهلیت‌، در جای اشعه زلال هدایت‌... و روشن است که پیامد این سقوط بزرگ چیست‌؟ از میان رفتن همه آثار تربیت قرآنی و شیوع یافتن همه اوضاع منحط جاهلی‌.

پس رسالت «جداسازی حق از باطل و عدل از ظلم‌» به منظور پایداری حق و عدل‌، و نابودی باطل و ظلم‌، رسالتی عظیم است و قیام حسین سلام الله علیه تجلی تام ادای این‌ رسالت است‌. حسین برای همیشه حق را از باطل جدا ساخت‌، تا دیگر یزیدیان عصرها نتوانند، با پوشش اسلام‌، جاهلیت را زنده سازند؛ چه جاهلیت کهن و چه جاهلیت نو را.

در حقیقت‌، اگر امام حسین علیه السلام نبود عاشورا نبود، و اگر عاشورا نبود، اسلام نمی‌ماند و اگر اسلام نمانده بود، تمدن اسلامی پدید نمی‌آمد. حرکت عاشورا یک حرکت قرآنی (انقلابی‌) است‌، حرکتی که فرزند متقی و رشید و آگاه پیامبر، در راه زنده کردن قرآن و فعال ساختن ارزش‌های فراموش شده اسلام آن را پدید آورد.

یزید مظهر ضد ارزش‌ها بود، و حسین علیه السلام مظهر همه ارزش‌ها و در یک کارزار عجیب‌، پرچمدار بزرگ ارزش‌ها با خون خود و فرزندان و برادران و یارانش‌، همه ضدارزش‌ها را محکوم کرد. آری‌، همه معیارهای الهی و معالم ربانی‌، و تجلّی‌های قرآنی و ارزش‌های انسانی و انفجارهای وجدانی در سایه «قیام حسینی‌» پناه جست‌، و همه ضدمعیارها و ضد ارزش‌ها و ضد وجدان‌ها در دربار یزید و سپاه شام و کوفه‌...

و زندگی‌ها دو گونه گشت‌: حسینی و یزیدی‌. هر چه عدالت است حسینی است‌، و هر چه دور از عدالت‌، یزیدی‌.

عاشورا، نقطه اتصال «بعثت‌» و «غدیر» است به «ظهور مهدی علیه السلام و امام‌حسین سلام الله علیه تجسم سترگ آدم علیه السلام است تا خاتم صلی الله علیه و آله و سلم در تثبیت ارزش‌های الهی‌، و تقوم انسانیت انسان‌، و الهی شدن زمین‌، و اوست تکرار کننده نزول قرآن‌، در صیانتی بزرگ‌، و اوست مفسّر «خطب فاطمیه‌» و فریادگرِ «نهج‌البلاغه‌» و معلم حماسه و آزادی‌، و مبشر ظهور عدل مطلق‌، و اسوه بزرگ زندگی و آزادگی‌.

عاشورا یک «ایست بزرگ‌» است‌:

در برابر سیل بنیان‌کن‌ِ جاهلیت‌؛
در برابر سقوط‌ها و انحطاط‌ها، الحادها و ضلالت‌ها؛
در برابر بشریت فرو رفته در تباهی‌؛
در برابر مادیت منحط اخلاقی و غفلت‌های عمیق عاطفی‌؛
در برابر زندگی‌هایی بی محتوی و حماسه‌های فراموش شده‌؛
در برابر پذیرش ذلت و بردگی و وداع با عزت و آزادگی‌.

ما اگر مبارزه حسین بن علی علیه السلام را با لشکریان یزید و ابن زیاد از جنبه نظامی، یعنی از نظر ظاهری و صوری در نظر بگیریم، امام حسین شکست خورد و آنها پیروز شدند. اما اگر ماهیت قضیه را در نظر بگیریم، فکری و اعتقادی است، یعنی حکومت یزید سمبل جریانی بود که می خواست فکر اسلامی را از بین ببرد و امام حسین برای احیاء فکر اسلام جنگید، در این صورت باید ببینیم آیا امام حسین به مقصودش رسید یا نرسید؟

آیا توانست یک فکر را در دنیا زنده کند یا نتوانست؟ می بینیم که توانست. هزار و سیصد سال است که این نهضت هر سال یک پیروزی جدید به دست می آورد، یعنی هر سال عاشورا، عاشورا است و معنی کل یوم عاشورا این است که هر روز به نام امام حسین با ظلم و باطلی مبارزه می شود و حق و عدالتی احیاء می شود، این پیروزی است و پیروزی بالاتر از این چیست؟ یزیدها و ابن یزیدها می روند، ولی حسین ها و عباس ها و زینب ها باقی می مانند. البته به عنوان یک ایده نه به عنوان یک شخص، بلکه به عنوان یک صاحب اختیار و حاکم بر جامعه خویش. آری! آنها می میرند، اما اینها زنده و جاوید باقی می مانند.(2)

امام حسین علیه‏السلام نه تنها انفاق و خدمت‏گزاری را در جامعه زمان خویش به نحو احسن و اعلی انجام می‏داد بلکه تلاش داشت اندیشه عالی و دیدگاه بلند خویش را درباره خدمت‏رسانی به جامعه اسلامی القاء نماید. برای تحقق همین امر است که فرمودند:

«ای مردم! با ارزشهای والای اخلاقی زندگی کنید و برای به دست آوردن سرمایه‏های سعادت شتاب کنید، کار خوبی را که برای آن شتاب نکردید به حساب نیاورید، ستایش را با کمک کردن به دیگران به دست آورید، با کوتاهی کردن سرزنشها را به جان نخرید، اگر نیکی به کسی روا داشتید و آن شخص قدردانی نکرد نگران نباشید؛ زیرا خداوند او را مجازات خواهد کرد، و خدا بهترین پاداش دهنده و بهترین هدیه دهنده است.»

آن‏گاه فرمودند: «وَاعْلَمُوا اَنَّ حَوائِجَ النّاسِ اِلَیْکُمْ مِنْ نِعَمِ اللّه‏ِ عَلَیْکُمْ فَلا تَمُلُّوا النِّعَمَ فَتَحُورَ نِقَما؛ بدانید نیازهای مردم به سوی شما، از نعمتهای پروردگار برای شما است؛ پس نعمتها را [پس نزنید و] از دست ندهید که دچار عذاب الهی می‏شوید.»(3)

امام حسین علیه‏السلام در ادامه همان حدیث باز به اندیشه‏سازی می‏پردازد و می‏فرماید: «اَیُّها النّاسُ مَنْ جادَ سادَ وَ مَنْ بَخِلَ رَذِلَ وَاِنَّ اَجْوَدَ النّاسِ مَنْ اَعْطی مَنْ لایَرْجُوا؛ ای مردم! هر کس بخشش کند، سروری کند و هر کس بخل ورزد، پستی کرده است، و همانا بخشنده‏ترین مردم کسی است که به انسانی کمک کند که [به او] امیدی نداشته باشد.»(4)

همچنین آن حضرت درباره پاداش و پی‏آمد خدمت‏گزاری فرمودند: «مَنْ سَعی فی حاجَةِ اَخیهِ الْمُؤمِنِ فَکَاَنَّما عَبَدَاللّه‏َ تِسْعَةَ الافِ سَنَةٍ صائِما نَهارَهُ قائِما لَیْلَهُ؛ کسی که برای برطرف کردن نیاز برادر مؤمنش تلاش کند، گویا خدا را نُه هزار سال عبادت کرده است که روزهایش را روزه‏دار و شبهایش را بیدار بوده است.»(5)

چنان که در روایت دیگری فرمود: «اِنّ الْمَسْأَلَة لاتَحِلُّ اِلاّ فی اِحْدی ثَلاثٍ دَمٌ مُفْجعٌ اَوْدَیْنٌ مُقْرِحٌ اَوْ فَقْرٌ عُدْقِعٌ؛ کمک خواستن از دیگران حلال نیست مگر در سه مورد:
1. [پرداخت] خون بها، 2. دین و قرض کمرشکن، و 3. فقر ذلّت‏بار.»(6و7)

خدایا! در انتهای این عهد چهل روزه، ما را قدردان نعمات مادی و معنوی خود بگردان.

پروردگارا! قلب نازنین آقا و مولایمان حضرت ولی عصر اروحنافداه را از ما راضی و خشنود بفرما.

الها! از نور معرفت و بصیرت، قلوب ما را منور بگردان.

خدایا! توفیق شب زنده داری و لذت مناجات با خودت را به ما ارزانی بفرما.

خداوندا! ما را در صف یاوران منتقم آل محمد صلی الله علیه و آله و سلم قرار ده.

سرورا! شکرگزار این توفیق دوباره هستیم. که با مدد حضرت عشق، دگربار بر قلوب خسته ما رنگ و بوی محبت بخشید و اوقات بی ارزش ما را ارزشمند ساخت در پرتو ذکر او و نام او...

از قدیم الایام رسم است، سفره ای که در این خانه پهن می شود، با نام حضرت صدیقه کبری فاطمه زهرا سلام الله علیها جمع شود...

بزرگ بانویی که در راه دفاع از حریم ولایت، جانفشانی کرد، و در این مسیر حتی از طفل صغیرش نیز مضایقه نفرمود...
خدایا به حق مادر سادات، قَسَمَت می دهیم، که فرج منتقم خون حسین سلام الله علیهما را نزدیک بفرما... همو که ظهورش مرهمی است بر دل داغدار اهل بیت عصمت و طهارت سلام الله علیهم...

خداوندا! دیگر بار لیاقت نوکری این خاندان ـ که بهترین درودهایت بر ایشان باد ـ را نصیبمان بفرما...

بحق «سیدة نساء العالمین» ...

اللهم عجل لولیک الفرج...

آمین یا رب العالمین...

ـ سینه زنی[واحد] ـ میثم مطیعی «در دل مانده رؤیایت بر لب نام زیبایت اربابم حسین جان می میرم برایت ـ ای نام و نشان من جان من جهان من می گیرم سراغت می گریم ز داغت ـ خونت جوهر هستی شورت در سر هستی آه ای راز عطشان جانم را بسوزان»
فرمت: MP3
زمان: 6 دقیقه و 19 ثانیه
حجم: 1487 کیلوبایت

دانلود

پی نوشت ها:
1. بحارالانوار،ج53،ص175
2. استاد شهید مرتضی مطهری،حق و باطل،ص44.
3. کشف الغمة،ج2،ص29؛ بحارالانوار،ج78،ص121،ح4؛ اعیان الشیعة،ج1،ص620.
4. همان
5. بحارالانوار،ج74،ص315.
6. موسوعة کلمات الامام الحسین علیه السلام،ص759.
7. امام حسین الگوی زندگی،سیدجوادحسینی،نشریه مبلغان