سُبُل هدایت

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
بسم الله الرحمن الرحیم

امروز : چهارشنبه
سفره داران: امام کاظم، امام رضا، امام جواد و امام هادی سلام الله علیهم

* در محضر میزبان:

امام رضا سلام الله علیه :
«الإمامُ... الوالِدُ الشَّفیقُ والأخُ الشّقیقُ والأُمُّ البَرَّةُ بالوَلَدِ الصَّغیر».
امام... پدر دلسوز «شفیق» و برادر تنی و مادر نیک رفتار نسبت به فرزند خردسال است.

-- شب مردان خدا --

در ساختار شخصیت انسان، شب و روز نقش های گوناگونی را ایفا می کنند. گردش شب وروز، یک گردش تکاملی است، هر کدام دیگری را کامل می کند و با مشارکت یکدیگر، در بنای شخصیت انسان مؤمن دعوتگر و مجاهد نقش دارند.

اگر تهجّد و عبادت در شب نباشد، انسان در رویارویی با گردنه های دشوار، استواری لازم را نمی یابد و از ادامهِ حرکت در راه پرخاری که در روز باید بپیماید، باز می ماند. همچنین اگر حرکت در «روز» نباشد، «شب» یار و همراه خود را از عمل به وظیفهِ دعوتگری به سوی خدا در اجتماع باز می دارد و انسان دومین نقش خود را در زندگی دنیا - پس از عبادت خدا - که دعوت به سوی عبودیت اوست، از کف می دهد.

قرآن کریم بر تأثیر شب در آماده کردن انسان ها برای دعوت به سوی خدا و کوشش در این راه تأکید ورزیده است. در آغازین روزهای رسالت پیامبر اکرم(ص)، سورهِ مبارک مزمّل بر آن حضرت نازل شد. در این سورهِ شریف، خدای تعالی از پیامبرش خواسته است تا شبانگاهان، خود را برای تحمّل «قول ثقیل»(1) در روز آماده سازد.
خدای تعالی در این سوره خطاب به پیامبرش فرموده است:

«اى جامه به خود پیچیده! شب را، جز کمى، بپاخیز! نیمى از شب را، یا کمى از آن کم کن، یا بر نصف آن بیفزا، و قرآن را با دقّت و تأمّل بخوان. چرا که ما بزودى سخنى سنگین به تو القا خواهیم کرد! مسلّماً نماز و عبادت شبانه پابرجاتر و با استقامت‏ تر است! و تو در روز تلاش مستمر و طولانى خواهى داشت!».(2)

تعبیر از شب به «ناشئه»، تعریفی دقیق و گویا است. شب، انسان را می سازد و او را آماده انجام کارهای بزرگ می نماید و شخصیت وی را صیقل می دهد. واژهِ «قیلاً» یعنی سخن و یاد خدا «ان ناشئه اللیل هی اشد وطئاً و اقوم قیلاً».

در خطبهِ «متّقین» حضرت امام امیرمؤ منان علی(ع) برای «همّام»(قدس سره) دو بخش از زندگی پرهیزگاران، یعنی شب و روز را چنین توصیف کرده است. بنگرید:

«چون شب شود برپا ایستاده، آیات قرآن را با تأمّل و اندیشه می خوانند و با خواندن و تدبّر در آن خود را اندوهگین می سازند و به وسیلهِ آن به درمان درد خویش کوشش دارند. پس هرگاه به آیه ای برخورند که به شوق آورده و امیدواری در آن است، به آن طمع نمایند و با شوق به آن نظر می کنند، آن سان که گویی پاداشی که آیه از آن خبر می دهد، در برابر چشم ایشان است و آن را می بینند. هرگاه به آیه ای برخورند که در آن بیم دادنی است، گوش دل های خویش بدان نهند چنان که گویا شیون (اهل) دوزخ در بیخ گوش های ایشان است. (در پیشگاه الهی برای رکوع) قد خود را خم می کنند و (برای سجود) پیشانی ها و کف ها و زانوها و اطراف قدم هاشان را بر روی زمین می گسترانند. از خدای تعالی آزادی خویش را (از عذاب رستاخیز) درخواست می کنند، ولی در روز، دانشمندانند خویشتن دار، نیکوکارانند پرهیزگار. ترس (از خدا) آنان را چون تیر پیراسته لاغر کرده است و نزار. چون کسی بدان ها نگرد پندارد بیمارند، ولی آن ها را بیماری نیست و گوید خردهاشان آشفته است، (امّا) موجب آشفتگی ایشان کاری است بزرگ.»(3)

شب و روز دو نیمهِ زندگی انسانند که یکدیگر را تکمیل می کنند. شب را دولتی و دولتمردانی است و روز را دولتی و دولتمردانی. دولتمردان روز بدون قیام شب به نتیجه نمی رسند و دولتمردان شب بدون تلاشِ روز، در دعوت مردم به بندگی خدا و حاکمیت دین حق موفّق نخواهند بود.

یاران امام عصر عجل الله فرجه هم مردان شبند و هم مردان روز و خداوند بدیشان دولت شب و روز هر دو را بخشیده است.

اگر آنان مردان دولت شب نبودند به تنهایی قدرت رویارویی با گردنکشان زمین را نداشتند و اگر مردان روز نبودند، قادر نبودند زمین را از آلودگی شرک برای برپایی توحید و عدل تطهیر کنند. همچنین اگر آنان از مردان روز نبودند، در زندگی مردم به توحید وعدل حکم نمی کردند. و نیز اگر از مردان شب نبودند، دچار غرور شده و از صراط مستقیم منحرف می شدند.

آیت الله بهجت رحمة الله علیه :
»» امام زمان سلام الله علیه هم اگر بیاید با او همان معامله را می کنیم که با آباء طاهرینش کردیم!
آیا می شود امام زمان علیه السلام 400 میلیون یاور داشته باشد و ظهور نکند؟!
خدا توفیق دهد به سوی امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف تیر پرتاب نکنیم!!!(4)

محبت شدید اقتضا می کند که عاشق در قرب وصال و حضور معشوق باشد و این شوق، آن به آن شدیدتر می گردد، چونان پدر که در هنگام جوشش عشق فرزند، او را به سینه می چسباند، گویا در آن حال، تاب آن نمی آورد که کوچکترین فاصله ای میان خود و فرزندش داشته باشد، و بر آن است که بیش از پیش با او حضور یابد و حتی گاه می شود که جان خود فدای جان فرزند می کند، باشد که او باشد و این، گر فنا شود باکی نیست. عبارت زیبا و پر معنای بابی انتم و امی و نفسی و اهلی و مالی و ولدی(5) نیز حکایت از آن دارد که این خصیصه فطری بشر است که همیشه هستی ارزشمند خویش را برای محبوب می خواهد و نهایت قرب خود را به این می داند که تمامی آنها را نثار آستان او کند. لذا هر لحظه برای محب دلباخته عید قربان است، که:

به عید قربان قربان کنند خلق جهان
تا تو عید منی من شوم ترا قربان

آری، محبت حقیقی، چنین خاصیتی دارد، اما از آنجا که عاشق در هر موقعیتی قادر به نیل به چنین رتبه ای از ایثار و فداکاری نیست و به حکم آن که: ما لا یدرک کله لا یترک کله و:

آب دریا را اگر نتوان کشید
هم به قدر تشنگی باید چشید

پس، تا آنجا که ممکن است بایستی از بستگیها و علاقه های گوناگون، در راه محبوب گذشت، باشد که محب به خیر کثیر که نثار وابستگیهاست نائل آید که این، رسیدن به نیکی در راه دوستی محبوب است و در این زمینه قرآن مبین می فرماید:

لن تنالوا البر حتی تنفقوا مما تحبون.(6)
به نیکی نمی رسید مگر اینکه از آنچه دوست دارید انفاق کنید.

و از آن رو که اموال و دارائی انسان در قید تعلق و پیوند قلبی اوست، گویی آن هنگام که آدمی صدقه ای می دهد یا انفاقی می کند از خود مایه می گذارد. لذا محب بایستی جهت اعلام شدت محبت خود نسبت به محبوب از آنچه بدان عشق می ورزد و تعلق عمیق نسبت به آن دارد، در گذرد، تا نشان دهد که آمادگی از خود گذشتگی دارد و نیز برای نثارهای بالاتر مهیا گردد.

مَثَل اعلای این کلام را، چون همیشه، در دستگاه خدائی خاندان اهل بیت علیهم السلام می یابیم که هم خود و هم تمامی دارائی خود را در راه محبوب فدا کرده اند و از آن رو زبان وحی در مدحشان گوید: و یطعمون الطعام علی حبه.(7)

ایشان اطعام طعام می کنند از آنچه مورد علاقه و نیازشان است. و الا انفاق در آنچه که مورد علاقه نیست ضرب المثل عامیانه روغن چراغ ریخته وقف مسجد کردن را در اذهان تداعی می کند.

هر روز صبح با تجدید بیعت و اعلان آمادگی و استقامت بر بیعتی که تا روز قیامت به گردن گرفته‏ایم از خداوند ثبات آن را می‏خواهیم:

اللَّهُمَّ إِنّی أُجَدِّدُ لَهُ فی صَبیحَةِ یَوْمی هذا وَ ما عِشْتُ مِنْ أَیّامی عَهْداً وَ عَقْداً وَ بَیْعَةً لَهُ...

خدایا، من در صبح امروز و تا روزی که زنده باشم عهد و پیمان و بیعت او را با خود تجدید می‏نمایم بطوری که هرگز از آن باز نگردم و آن را کنار نگذارم. خدایا این بیعت او تا روز قیامت بر گردن من است.

- مداحی حاج محمود کریمی «عزیز بی قرینه کی می آیی؟ شفای زخم سینه کی می آیی؟ عزیزم مادرت چشم انتظاره می آیی؟ سحرخیز مدینه کی می آیی؟ أین الطالب بدم المقتول بکربلاء»
فرمت: MP3
زمان: 5 دقیقه و 37 ثانیه
حجم: 1322 کیلوبایت

دانلود

پی نوشت ها:
1. کنایه از دریافت وحی الهی
2. سوره مبارکه مزمل، آیات 1 الی 7
3. نهج البلاغه، دکتر شهیدی، ص225 و 226.
4. کتاب 700 نکته،ج1،ص12.
5. مفاتیح الجنان، زیارت جامعة کبیرة
6. سوره مبارکه آل عمران،آیه 92.
7. سوره مبارکه انسان،آیه 8.