حضرت آقا: عزیزان من! همه دوران زندگی ما، جنگ اُحُد است!
شهید در قبال خدا، گذشت و ایثار کرده است. ایثار، یعنى ندیدن و به حساب نیاوردن خود. اگر او خود را به حساب مى‌آورد و در معرض نابودى و خطر قرار نمى‌داد، به این مقام نمى‌رسید. این جوانانى که در جبهه‌هاى جنگ، در گرماى خوزستان، در زیر آفتاب شصت و پنج درجه حرارت و یا در سرماى کردستان، بر روى کوههاى پر از برف، رفتند و جان را فدا کردند، همه‌شان خانه داشتند، زندگى داشتند، پدر و مادر مهربان داشتند، بعضى همسر عزیز و نازنین داشتند، بعضى فرزندان و جگر گوشگان داشتند، آسایش داشتند، آرزو داشتند؛ اما همه را گذاشتند و رفتند.
ما که مى‌خواهیم پیام آنها را بگیریم، پیامشان چیست؟ پیام این است که اگر مى‌خواهید خدا را از خودتان راضى کنید و وجودتان در راه خدا مفید واقع شود و مقاصد و اهداف عالى ربوبى و الهى درباره عالم آفرینش تحقّق پیدا کند، باید خودتان را در مقابل اهداف الهى ندیده بگیرید. تکلیف ما لایطاق هم نیست؛ تا آن جایى که مى‌شود. هر جایى که گروهى از انسانهاى مؤمن این کار را کردند، کلمه خدا پیروز شد. هر جایى هم که بندگان مؤمن خدا پایشان لرزید ، بدون برو برگرد، کلمه باطل پیروز شد.
در انقلاب، بندگان مؤمن خدا که این ایثار و گذشت را کردند، انقلاب پیروز شد. کارى شد که هیچ تحلیلگرى پیش‌بینى نمى‌کرد که بشود؛ یعنى اقامه حکومت اسلام، حکومت دین؛ آن هم در این نقطه عالم. چه کسى فکر مى‌کرد؟ چه کسى باور مى‌کرد؟ اما به برکت این حرکت شهیدان و مؤمنان و ایثارگران، این کارِ نشدنى انجام شد؛ چون جمع برگزیده و گروه قابل توجّهى از مؤمنان، - نمى‌گوییم همه - خود را نادیده گرفتند. همه باید سعى کنند که جزو این گروه باشند، تا این افتخار متعلّق به آنها باشد.
هر جایى که این گذشت نبود - مثل آن جاهایى که نیست؛ مثل دوران امام حسین علیه‌الصّلاةوالسّلام که اکثریت قاطع زبدگان و خواص و مؤمنان شانه خالى کردند و ترسیدند و عقب رفتند - کلمه باطل پیروز شد، حکومت یزید سرِ کار آمد، حکومت بنى‌امیّه نود سال سرِ کار آمد، حکومت بنى‌عبّاس پنج، شش قرن سرکار آمد و ماند. به خاطر آن که این گذشت انجام نشد، مردم چه کشیدند! جوامع اسلامى چه کشیدند! مؤمنین چه کشیدند!
صحنه، صحنه روشنى است. عزیزان من! همه دوران زندگى ما، جنگ اُحد است. اگر خوب حرکت کردیم، دشمن شکست خواهد خورد؛ ولى به مجرّد این که چشممان به غنائم افتاد و دیدیم چهار نفر غنیمت جمع مى‌کنند، ما هم حسودیمان شد، سنگر را رها کردیم و به سمت غنیمت رفتیم، ورق برمى‌گردد. دیدید که در جنگ اُحد ورق برگشت! در طول تاریخ اسلام، جنگ اُحد تکرار شده است.
فرمانده الهىِ آشناى با صفحه حقیقت، با آن دل نورانى، این عدّه را این جا گذاشته و گفته است که شما از این جا تکان نخورید و پاسداران جبهه باشید؛ اما تا چشمشان افتاد و دیدند که چهار نفر آن پایین غنیمت جمع مى‌کنند، پاى اینها هم لرزید. البته اگر با تک تک آنها صحبت مى‌کردید، مى‌گفتند ما هم بالاخره آدمیم، ما هم دل داریم، ما هم خانه و زندگى مى‌خواهیم. بله؛ اما دیدید که با این تسلیم شدن در مقابل خواسته‌هاى حقیر بشرى، چه اتّفاقى افتاد! دندان پیامبر شکست؛ بدن مبارک آن حضرت مجروح شد؛ جبهه حق مغلوب شد؛ دشمن پیروز گردید و چقدر از بزرگان اسلام شهید شدند.حض
پیام شهیدان این است که تسلیم وسوسه غنیمت نشوید. پیام آنها به من و شما و همه کسانى که به این خونهاى به ناحق ریخته مطهّر احترام مى‌گذارند، همین است. شما نگاه نکن که یک نفر تخلّف مى‌کند و سراغ جمع کردن غنیمت رفته است. «لا یضرّکم من ضلّ اذ اهتدیتم»(1). شما چه کار دارى که دیگرى گمراه شد؟ شما خودت را نگهدار و حفظ کن. دستور اسلام و پیام خون شهید، این است.
آن روزى که همین شهداى عزیز ما در جبهه به شهادت رسیدند، همه که به جبهه نرفتند؛ عدّه‌اى هم بودند که مشغول کاسبى شدند، عدّه‌اى هم مشغول پول در آوردن شدند، عدّه‌اى هم مشغول سوء استفاده شدند، عدّه‌اى هم مشغول خیانت شدند. این شهدا، بدون آن که به آنها اعتنا کنند، رفتند و نتیجه این شد که توانستند نظام اسلامى را حفظ کنند و امروز هرکدام یک ستاره و یک خورشیدند. بنابراین، پیام اوّل این است که در قبال خداى متعال، در قبال بندگان، در قبال اراده الهى، باید انسان خود را نشناسد. این پیام را باید بگیریم. عزیزان من! با این حقایق نمى‌شود شوخى کرد. اینها از انسان تحرّک و تصمیم مى‌طلبد.
پی نوشت ها :
* گزیده ای از بیانات مقام معظم رهبری در دیدار جمعی از خانواده‌های شهدا (1376/02/17) +
1. سوره مبارکه مائده: 105 :
یَأَیهُّا الَّذِینَ ءَامَنُواْ عَلَیْکُمْ أَنفُسَکُمْ لَا یَضُرُّکُم مَّن ضَلَّ إِذَا اهْتَدَیْتُمْ إِلىَ اللَّهِ مَرْجِعُکُمْ جَمِیعًا فَیُنَبِّئُکُم بِمَا کُنتُمْ تَعْمَلُون
اى اهل ایمان! مراقبِ [ایمان و ارزشهاى معنوىِ] خود باشید اگر شما هدایت یافتید، گمراهى کسى که گمراه شده به شما زیانى نمىرساند. بازگشت همه شما به سوى خداست پس شما را از آنچه انجام مىدادید، آگاه خواهد کرد.
