سُبُل هدایت

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
بسم الله الرحمن الرحیم

امروز : پنجشنبه
سفره دار: امام حسن عسکری سلام الله علیه

* در محضر میزبان:

امام حسن عسکری سلام الله علیه
«هر فقیهی که نگهدارنده نفس ـ از انحرافات و لغزشها ـ و حفظ کننده دین و مخالف با هواهای نفسانی و مطیع امر مولای خویش باشد، بر عامّه مردم است که تقلید کننده ـ و تابع ـ او باشند»(1)

-- بنگر که من نزد تو چگونه ام؟ --

به استناد قرآن کریم، و روایات بسیار یکی از معتقدات قطعی همه مسلمین، عرضه اعمال توسط دو ملک مقرب به محضر پروردگار، یا پیامبر و ائمه علیهم السلام می‏باشد از جمله آیاتی که دلالت بر این مطلب دارند دو آیه ذیل است :

الف : « وَإِنَّ عَلَیْکُمْ لَحَافِظِینَ - کِرَاماً کَاتِبِینَ - یَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ».(2)
به راستی بر شما نگهبانانی هستند، نویسندگانی گرامی که آن چه را می‏ کنید می‏دانند.

ب : « وَقُلِ اعْمَلُوا فَسَیَرَی اللَّهُ عَمَلَکُمْ وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ... ».(3)
بگو عمل کنید که خدا و پیامبرش و مؤمنان راستین رفتارتان را به زودی خواهند دید.

مفسّر گرانمایه، شیخ ابو علی طبرسی در تفسیر خود در مورد آیه اخیر عباراتی دارد که ترجمه آن این است(4):

«عالمان شیعی احادیثی نقل نموده ‏اند حاکی از این که، اعمال امّت در روزهای دوشنبه و پنج‏شنبه بر پیامبر و ائمّه عرضه می ‏شود، و ایشان از آن‏ها آگاه می ‏گردند. مقصود از مؤمنون در آیه یاد شده، ائمّه هستند».

«موسی بن سیّار» می‏گوید : در محضر حضرت رضا علیه السلام به دروازه شهر طوس رسیدیم، صدای گریه ‏ای شنیده شد. حضرت رضا علیه السلام شتابان از اسب پیاده شده و به سوی جنازه ‏ای رفتند و آن را بدوش گرفته و مانند مادر مهربانی که از کودکش دلجویی می‏کند به آن میّت اظهار محبّت می ‏کرد، سپس به من فرمود :

ای موسی بن سیّار! هرکس جنازه یکی از دوستان ما را تشییع کند، از گناهان خود بیرون رود، همچون روزی که از مادر به دنیا آمده و هیچ گناهی بر او نیست.

و چون آن میّت در کنار قبرش بر زمین گذاشته شد، دست خود را بر سینه او نهاد و فرمود :

ای فلان! مژده باد تو را به بهشت که پس از این ساعت بر تو، ترسی نیست.

به امام رضا علیه السلام عرض کردم : فدایت گردم، آیا این مرد را می‏ شناسی؟ چون این جا، سرزمینی است که تاکنون قدم بر آن ننهاده بودی!

حضرت فرمود : ای موسی بن سیار! مگر نمی‏دانی که اعمال شیعیان ما، هر صبح و شام بر ما عرضه می‏شود؟ پس، از خدا برای گنه‏ کاران عفو و بخشش و برای توفیق یافته ‏گان در امور خیر پاداش نیک مسئلت می‏ نمائیم.(5)

همچنین مضمون نامه‏ ای که برای شیخ مفید از ناحیه مقدّس حضرت مهدی علیه السلام صادر شده، حاکی از آگاهی امام از وضعیّت و احوالِ شیعیان است، چنانچه آمده است : «ما بر اخبار و احوال شما آگاهیم و چیزی از اوضاع شما بر ما، پوشیده و مخفی نمی‏ ماند».(6)

بنابراین، انسانی که خود را در محضر امام عصر علیه السلام می‏ یابد، در راه دفاع از ارزشهای ولایت از مال، امکانات و توانائی‏ها بایستی مایه بگذارد. بالاتر از آن در راه مبارزه با شیطان و خواسته‏ های نفسانی، از لذت‏ هایش، از خوشی‏ هایش، از آرزوهایش بگذرد و در مقابل وسوسه‏ های پیاپی شیطان و جاذبه‏ های همیشگی گناه و فریبندگی‏ های نیرومند دنیا، مقاومتی سخت و طولانی داشته باشد.

علی بن جُهَمْ گوید : از امام رضا علیه السلام پرسیدم : فدایتان شوم میل دارم بدانم موقعیت و اعتبار من نزد شما چگونه است؟
حضرت فرمود : نظر کن، من نزد تو چگونه ‏ام.(7)

بنابراین با بی‏ مبالاتی و عدم پرهیز از گناه، خود را «شیعه منتظر» دانستن، یا بالاتر از آن خود را «یاور منتظر» به شمار آوردن پنداری است غلط و بیهوده!

آیت الله بهجت رحمة الله علیه :
«اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام بندگانی هستند که علم و صوابشان مُطَّرِد است؛ یعنی با داشتن مقام عصمت، نه خطا می کنند و نه خطیئه و امام زمان سلام الله علیه "عین الله الناظرة و اذنه السامعة و لسانه الناطق و یده الباسطة"(8) است و از اقوال و افعال، افکار و نیات ما اطلاع دارد، مع ذلک، گویا ما، ائمه علیهم السلام و به خصوص امام زمان سلام الله علیه را حاضر و ناظر نمی دانیم، بلکه گویا مانند عامه، اصلا زنده نمی دانیم و به کلی از آن حضرت غافل هستیم!»(9)

وجود افراد مؤمن در بین مردم، منشأ خیر و برکت و موجب نزول باران و جلب منافع و دفع بسیاری از بلاها و خطرها از جامعه است، چنانکه در تفسیر آیه 251 سوره بقره(10) از امام صادق علیه السلام نقل شده که فرمودند:

«به درستی که خداوند به واسطه نمازگزاران شیعه، بلا را از کسانی که نماز نمی خوانند، دفع می کند. زیرا اگر همه شیعیان نماز را ترک کنند، هلاک می گردند».(11)

آنگاه حضرت نسبت به سایر احکام، مانند پرداخت زکات و حجّ گزاردن همین مطلب را می فرماید.
واضح است که وقتی وجود افراد مؤمن در اجتماع، چنین برکتی را به همراه داشته باشد، برکات وجود امام معصوم که ولیّ و حجّت خدا بر مردم است، به مراتب بیشتر خواهد بود. زیرا امام و حجت خدا واسطه رسیدن فیض و برکت خداوند متعال به مردم و برطرف کننده بلاها از آنان است. چنانکه امام سجاد علیه السلام درباره برکات وجودی ائمه اطهار علیهم السلام می فرماید:

«ما کسانی هستیم که به واسطه ما آسمان برفراز زمین نگهداری شده و زمین از هلاک نمودن اهلش منع گردیده است».

حضرت در ادامه می فرماید:

«وبنا ینزّل الغیث و تنشر الرحمة و تخرج برکات الأرض».(12)

دراین فراز از بیان امام، به برکاتی دیگر اشاره گردیده و نزول باران و انتشار رحمت خدا و خروج برکات زمین، از آثار وجودی ائمه اطهار علیهم السلام شمرده شده است. این موضوع یک اصل قرآنی است؛ زیرا قرآن کریم می فرماید:

«وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُری آمَنُوا وَاتّقَوا لَفَتَحْنا عَلَیْهِمْ بَرَکَات مِنَ السَّماءِ وَالأرْضِ وَلکِن کَذَّبُوا فَأَخَذْناهُم بِمَا کَانُوا یَکْسِبُونَ»(13)
«اگر اهل شهرها و آبادی ها ایمان می آوردند و تقوا پیشه می کردند، برکات آسمان و زمین را بر آنان می گشودیم؛ لکن (آن ها حق را) تکذیب کردند. ما هم آنان رابه کیفر اعمالشان مجازات کردیم».

نکته ای که از این آیه می توان استفاده نمود این است که اهل شهرها و آبادی ها، تقوا را رعایت نکردند و حق را نیز انکار و تکذیب نمودند و سزاوار تنبیه و مجازات الهی گردیدند؛ لکن در عین حال مشاهده می کنیم که باران رحمت الهی ریزش می کند و برکات زمین از دل آن خارج می گردد و اهل زمین از آن بهره مند می شوند و این نمی شود مگر به واسطه وجود ائمه اطهار (علیهم السلام) که مظهر قدس و تقوا و پرهیز کاری در زمین هستند. خداوند نه تنها به خاطر آنان برکاتش را از اهل زمین دریغ نمی کند، بلکه بلاها و آفات را نیز به واسطه کرامت و عظمت ائمه اطهار (علیهم السلام) در پیشگاهش، از اهل زمین برطرف می کند و به انسان های گنهکار مهلت می دهد تا شاید به وسیله توبه و انابه به سوی خدا بازگردند؛ زیرا وجود ائمه معصومین همچون وجود پیامبر سبب خیر و برکت و رفع عذاب از امت است چنانکه قرآن کریم می فرماید:

«وَمَا کَانَ اللّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ وَأَنتَ فیِهمْ»(14)
«ای پیامبر! تا تو در میان امت هستی خداوند آنان را عذاب نمی کند».

باید از عدم حضور حجت الهی نگران بود و باید از اجرا نشدن دین خدایی دندان بر هم سایید و باید از قدرت و فرمانروایی دشمنان خدا رنج کشید و تأسف خورد، تا با روحی آزرده دست به دعا برداشت و از خدا خلاصی از چنان شرایط دردناک را طلبید:

اللَّهُمَّ عَظُمَ الْبَلاءُ وَ بَرِحَ الْخِفاءُ... اللَّهُمَّ إِنّا نَشْکُو إِلَیْکَ فَقْدَ نَبِیِّنا وَ غَیْبَةَ وَلِیِّنا...

خدایا بلاها بالا گرفته و مخفی آشکار شده و پرده کنار رفته و زمین تنگ شده و آسمان برکاتش را منع نموده است. پروردگارا شکایت ما به درگاه توست و در سختی و آسانی اعتماد بر توست.
خدایا انتظار طولانی گشته و فاجران ما را مورد شماتت قرار داده‏اند و دادخواهی بر ما مشکل شده است.
خدایا به درگاه تو شکایت آورده‏ایم فقدان پیامبرمان و غیبت امامان را، و سختگیری زمان را بر ما و گرفتار کردن فتنه‏ها مارا و متحد بودن دشمنان در مقابل ما و زیادی دشمنان و کمی تعدادمان را...

- همخوانی زیبا «بیا یبن الحسن دورت بگردم... بیا تا دست خالی برنگردم... ماه منیرم،برات بمیرم، قلبمو دادم به تو و پس نمی گیرم»
فرمت: MP3
زمان: 4 دقیقه و 42 ثانیه
حجم: 1106 کیلوبایت

دانلود

پی نوشت ها:
1. سفینة البحار،ج2،ص381
2. سوره مبارکه انفطار،آیات 10 الی 12
3. سوره مبارکه توبه،آیه 105
4. تفسیر مجمع البیان،ج5،ص69
5. بحارالانوار،ج49،ص98
6. احتجاج طبرسی،ج2،ص596
7. بحارالانوار،ج75،ص118
8. توحید صدوق،ص167: «چشم بینا،گوش شنوا، زبان گویا و دست گشاده خداوند»
9. کتاب 600 نکته،ص2
10. «و لولا دفع الله الناس بعضهم ببعض لفسدت الارض و لکن الله ذوفضل علی العالمین»
11. اصول کافی،ج2،ص451
12. کمال الدین و تمام النعمة،ص207
13. سوره مبارکه اعراف،آیه 96
14. سوره مبارکه انفال،آیه 33