بخشی از آنچه در این ویژه نامه صوتی می شنوید در ادامه می آید:
عده ای از رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله سوال کردند: یا رسول الله چگونه خدا را صدا کنیم و باهاش حرف بزنیم؟ اصلاً خدا کجاست؟ آیا خدا به ما نزدیک است و باید اونو آهسته بخوانیم و یا اینکه دور است و باید فریاد بزنیم؟! در این هنگام آیه 186 سوره مبارکه بقره نازل شد.
******************
«وَ أِذا سَئَلَکَ عِبادى عَنى فَأِنى قَریبٌ اجیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ أِذا دَعانِ فَلْیَسْتَجیبُوا لى وَلْیُؤْمِنُوا بى لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ»(1)
هر گاه بندگانم از تو درباره من بپرسند، (باید بدانند) که من نزدیکم، دعاى دعا کننده را هنگامى که مرا بخواند (و از من حاجات خود را بطلبد) اجابت مى کنم، پس باید مرا اجابت کنند و به من ایمان آورند، بدان امید که رشد یابند.
*******
دعا کننده، آن چنان مورد محبّت پروردگار قرار دارد که در این آیه، هفت مرتبه خداوند تعبیر خودم را براى لطف به او بکار برده است:
اگر بندگان خودم درباره خودم پرسیدند، به آنان بگو: من خودم به آنان نزدیک هستم و هرگاه خودم را بخوانند، خودم دعاهاى آنان را مستجاب مى کنم، پس به خودم ایمان بیاورند و دعوت خودم را اجابت کنند.
این ارتباط محبّت آمیز در صورتى است که انسان بخواهد با خداوند مناجات کند.
